ﺳﺎﻟﺨﻮردﮔﯽ ﯾﮏ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﭼﻨﺪ ﻋﺎﻣﻠﯽ اﺳﺖ
ﺳﺎﻟﺨﻮردﮔﯽ ﯾﮏ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﭼﻨﺪ ﻋﺎﻣﻠﯽ اﺳﺖ
Complex interactions may matter most for longevity
در ﺑﺮرﺳﯽ ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺎﻟﺨﻮردﮔﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﺮآﯾﻨﺪ و ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ آن، ﺑﺠﺎي ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺮ ﯾﮏ ژن ﯾﺎ رژﯾﻢ
درﻣﺎﻧﯽ ﺧﺎص، ﺑﺎ دﯾﺪ ﮐﻠﯽ ﺗﺮي ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻪ ﺷﻮد. در ﺟﺪﯾﺪﺗﺮﯾﻦ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺤﻘﻘﯿﻦ داﻧﺸﮕﺎه Brown ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ
اﺳﺖ، ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺳﻪ ﻓﺎﮐﺘﻮر ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ (رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ، ژﻧﻮم ﻫﺴﺘﻪ اي و ژﻧﻮم ﻣﯿﺘﻮﮐﻨﺪرﯾﺎﯾﯽ) در ﻣﮕﺲ ﻣﯿﻮه ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ
ﺟﺎﻟﺒﯽ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده اﻧﺪ.
زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﻣﺤﻘﻘﯿﻦ ﯾﮏ ﻓﺎﮐﺘﻮر واﺣﺪ را در ارﮔﺎﻧﯿﺰﻣﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻮرد آزﻣﻮن ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﻨﺪ، اﻏﻠﺐ ﻧﺘﺎﯾﺠﯽ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ در
ﻫﻤﺎن ﺟﺎﻧﺪار، ﺗﮑﺮارﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ و در ﺷﺮاﯾﻂ دﯾﮕﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﻋﻠﺖ اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ را در اﮐﺜﺮ ﻣﻮارد ﺑﻪ وﺟﻮد ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ
زﻣﯿﻨﻪ اي ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ژﻧﻬﺎي دﯾﮕﺮ و ﯾﺎ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﺤﻘﻘﯿﻦ داﻧﺸﮕﺎه
Brown ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮات رژﯾﻤﻬﺎي ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺳﺎﻟﺨﻮردﮔﯽ، ﺗﺎﺛﯿﺮ دو ﻓﺎﮐﺘﻮر
زﻣﯿﻨﻪ اي ﻣﻬﻢ دﯾﮕﺮ (ﮐﻪ ﻫﺮ دو ژﻧﺘﯿﮑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ) را در ﻗﺎﻟﺐ ﭘﻨﻠﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ از ژﻧﻮم ﻫﺴﺘﻪ اي و ژﻧﻮم ﻣﯿﺘﻮﮐﻨﺪرﯾﺎﯾﯽ، ﻧﯿﺰ ﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽ
ﻗﺮار دﻫﻨﺪ.
ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺑﺴﯿﺎري از اﺛﺮات ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ رژﯾﻤﻬﺎي ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﯾﺎ ژﻧﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ، ﺑﺴﯿﺎر
ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺗﺮ از آن ﭼﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺣﺪاﻗﻞ دﺳﺘﺎورد ﻣﺜﺒﺖ اﯾﻦ ﺑﺮرﺳﯽ، ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﮑﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﺮي از ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت
ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﯽ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺳﺎﻟﺨﻮردﮔﯽ و ﻓﺎﮐﺘﻮرﻫﺎي ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ آن اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﺤﻘﻘﯿﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ رﻫﯿﺎﻓﺖ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در زﻣﯿﻨﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت
ﺳﺎﻟﺨﻮردﮔﯽ ﺑﻠﮑﻪ در ﺳﺎﯾﺮ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺑﯿﻮﻟﻮژﯾﮏ و ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻟﮕﻮ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان
ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺑﺪﺳﺖ آوردن اﻃﻼﻋﺎت دﻗﯿﻖ ﺗﺮ از زﻣﯿﻨﻪ ژﻧﺘﯿﮑﯽ ﺑﯿﻤﺎران ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﺼﻮرت اﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﯾﮏ از آﻧﻬﺎ دارو ﻃﺮاﺣﯽ و
ﺗﺠﻮﯾﺰ ﮐﺮد و ﻋﻼوه ﺑﺮ دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ درﻣﺎﻧﯽ ﺑﻬﺘﺮ، اﺛﺮات ﺟﺎﻧﺒﯽ داروﻫﺎ را ﻧﯿﺰ ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺮد.
در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، ﻫﯿﺠﺪه ﻻﯾﻦ ﻣﺨﺘﻠﻒ از ﻣﮕﺴﻬﺎي ﻣﯿﻮه ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ژﻧﻮم ﻫﺴﺘﻪ اي و ﻣﯿﺘﻮﮐﻨﺪرﯾﺎﯾﯽ، ﻣﺘﻔﺎوت از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﻮدﻧﺪ از دو
ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﻨﻠﻬﺎي ﭘﺎﯾﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ و در اداﻣﻪ، ﺗﺎﺛﯿﺮ ﭘﻨﺞ رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﺮ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ در آﻧﻬﺎ ﻣﻮرد
ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺤﻮه اﻧﺘﺨﺎب رژﯾﻤﻬﺎي ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻫﻢ ﺑﺪﯾﻦ ﺻﻮرت ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻣﻘﺪار ﮐﺎﻟﺮي ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ
ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ ﻣﯿﺰان ﻣﺤﺘﻮاي ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﯽ و ﮐﺮﺑﻮﻫﯿﺪراﺗﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ، ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد و ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻣﻘﺪار ﮐﺎﻟﺮي ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ
اﺧﺘﻼف داﺷﺘﻨﺪ.
ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه، ﺑﺴﯿﺎر ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮد و در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻪ وﺿﻮح ﻋﻠﺖ ﻋﺪم ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻗﺒﻠﯽ را ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺑﻪ
ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ، ﻣﮕﺴﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ داراي ژﻧﻮم ﻫﺴﺘﻪ اي W1118 و ژﻧﻮم ﻣﯿﺘﻮﮐﻨﺪرﯾﺎﯾﯽ OreR ﺑﻮدﻧﺪ، ﭘﺲ از اﺳﺘﻔﺎده از رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ ﺣﺎوي
ﮐﺮﺑﻮﻫﯿﺪرات ﺑﺎﻻ و ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ، ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﯿﺰان اﻓﺰاﯾﺶ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ و ﭘﺲ از اﺳﺘﻔﺎده از رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ ﺣﺎوي ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﺮﺑﻮﻫﯿﺪرات
و ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ، ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﻘﺪار اﻓﺰاﯾﺶ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ را ﺛﺒﺖ ﮐﺮدﻧﺪ اﻣﺎ در ﻣﻮرد ﻣﮕﺴﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ژﻧﻮم ﻫﺴﺘﻪ اي ﻣﺸﺎﺑﻪ و ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ژﻧﻮم
ﻣﯿﺘﻮﮐﻨﺪرﯾﺎﯾﯽ ﻣﺘﻔﺎوت (ژﻧﻮم ﻣﯿﺘﻮﮐﻨﺪرﯾﺎﯾﯽ Zim) ﺑﻮدﻧﺪ، رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺘﻌﺎدل ﮐﺮﺑﻮﻫﯿﺪرات و ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﻨﻔﯽ ﻧﺪاﺷﺖ
ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﯽ اﻧﺪﮐﯽ از رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ ﺣﺎوي ﮐﺮﺑﻮﻫﯿﺪرات ﺑﺎﻻ و ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﯿﺰ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي داﺷﺖ.
